Εάν αποφασίσετε την δημιουργία της δικής σας ΚοινΣΕπ και έχετε μια καλή ιδέα που πληροί τα κριτήρια του νόμου 4430/2016 ελάτε σε επαφή μαζί μας από εδώ για να σας βοηθήσουμε με την 10χρονη εμπειρία μας στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας και στην Δημιουργία άνω των 620 Επιτυχημένων ΚοινΣΕπ
Στην συνεδρίαση της Βουλής στις 7/1/2013 συζητήθηκε η υπ’ αριθμόν 25/19/3-12-2012 επίκαιρη επερώτηση δεκαοκτώ Βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, των κ.κ. Χρήστου Καραγιαννίδη, Ευαγγελίας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρώς Διώτη, Ιωάννη Δραγασάκη, Παναγιώτας Δριτσέλη, Μαρίας Κανελλοπούλου, Παναγιώτη Κουρουμπλή, Δημητρίου Κοδέλα, Βασιλείου Κυριακάκη, Χρήστου Μαντά, Μαρίας Μπόλαρη, Αλεξίου Μητρόπουλου, Γεωργίου Πάντζα, Στεφάνου Σαμοΐλη, Δημητρίου Στρατούλη, Δέσποινας Χαραλαμπίδου, Βασιλείου Χατζηλάμπρου και Κωνσταντίνου Μπάρκα, προς τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, σχετικά με τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας. (κατεβάστε από εδώ όλη την σχετική συζήτηση)
Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά με την οποία αιτείται την προσθήκη διατάξεων στο ν. 4019/2011, έτσι ώστε να παρέχεται στους ΟΤΑ η δυνατότητα να σχεδιάζουν και να υλοποιούν αυτοτελώς τοπικά προγράμματα κοινωνικής οικονομίας και νεανικής επιχειρηματικότητας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ …. Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για να τονίσω πως η εφαρμοζόμενη ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει έναν κύριο στόχο, την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας, όπως λέμε εμείς, την ανταγωνιστικότητα, όπως την αποκαλείτε εσείς. Τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας το επιβεβαιώνουν περίτρανα σε όσους από εμάς θεωρούμε ότι αυτήν τη στιγμή διεξάγεται ένας ανελέητος ταξικός πόλεμος εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας.
Συγκεκριμένα, αυτά τα προγράμματα αποτελούν σύγκλιση τριών κεντρικών μνημονιακών πολιτικών: Πρώτον, της εκτόξευσης της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα, ώστε να έχουμε φθηνό εργατικό δυναμικό, δεύτερον, της αξιοσημείωτα συχνής αλλαγής του νομικού πλαισίου λειτουργίας των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, οι οποίες, μάλιστα, αυξήθηκαν υπερβολικά μέσα στα δύο χρόνια των μνημονίων και τρίτον, μόλις το 2011 με το ν. 4019, της θέσπισης κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που θεωρούν ότι το 90% των ανέργων είναι ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες.
Αυτά, μαζί με τη διεύρυνση του ρόλου και της λειτουργίας των μη κυβερνητικών οργανώσεων, δημιουργούν το πλαίσιο υλοποίησης των Προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας.
Αυτά συμβαίνουν αυτήν την ώρα που, ενώ έχετε χρησιμοποιήσει κατά κόρον αυτήν την εργασιακή επίθεση, μας λέτε ότι το κάνετε για τη μείωση της ανεργίας. Προσπαθείτε, δηλαδή, να μεταφέρετε την ευθύνη για την ύπαρξη της ανεργίας στους ίδιους τους ανέργους και τους εργαζόμενους, λέγοντάς μας ότι η ανεργία οφείλεται στην αντίσταση των εργαζομένων στην περικοπή των μισθών και των δικαιωμάτων τους. Την ίδια στιγμή η λύση που προτείνετε στο πρόβλημα αυτό, που οι πολιτικές σας διόγκωσαν, είναι οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, όπως τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας, προγράμματα, δηλαδή, επιχορηγούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του ΕΣΠΑ με τις ασφαλιστικές, όμως, εισφορές να πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ, με χρήματα, δηλαδή, που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων -τζάμπα δουλειά, δηλαδή- χωρίς επίδομα άδειας, χωρίς επίδομα γάμου, παιδιών, σπουδών, τριετίας, χωρίς επιδόματα εορτών, με αμοιβή 25 ευρώ την ημέρα και όχι μεγαλύτερη από 625 ευρώ μηνιαίως, ανεξάρτητα από την ειδικότητα του εργαζομένου, ενώ, μάλιστα, συνιστά σχεδόν κανόνα οι εργαζόμενοι αυτοί μετά από μήνες δουλειάς να παραμένουν απλήρωτοι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΩΤΗΣ – ΚΚΕ Η σημερινή συζήτηση για το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας δεν μπορεί να περιοριστεί σε αυτά καθαυτά τα προγράμματα και τα όποια προβλήματα. Τα προγράμματα αυτά ήρθαν να υποβοηθήσουν και να προωθήσουν την πολιτική ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με βάση και το ν. 4019/2011, που ψήφισε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υλοποιώντας κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα καταδεικνύει το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνικής οικονομίας. Η πολυδιαφημισμένη εξασφάλιση της απασχόλησης δεν είναι τίποτε άλλο, παρά πέντε μήνες δουλειάς, με ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα, ενώ συγχρόνως αξιοποιείται και για να παρακαμφθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αλλά και άλλες διατάξεις που προστατεύουν την εργασία, όπως παραδείγματος χάριν τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα στους οικοδόμους. Όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό το πρόγραμμα λαμβάνουν τον ίδιο πενιχρό μισθό πείνας, πολύ κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας για μία μεγάλη κατηγορία εργαζομένων, όπως είναι οι οικοδόμοι -γιατί δεν είναι η συλλογική σύμβαση εργασίας των οικοδόμων, κύριε Υπουργέ, 625 ευρώ- και βεβαίως υπολείπεται ακόμη και από αυτήν την αμοιβή του ανειδίκευτου εργάτη. Ακόμη και αυτό το ευτελές επίδομα, εκτός των άλλων, το καθυστερείτε για αρκετούς μήνες.
Η Κυβέρνηση, αφού απέλυσε χιλιάδες εργαζόμενους από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και σχεδιάζει την απόλυση και άλλων, με βάση τις δεσμεύσεις της, τους αντικαθιστά με νέους που θα εργάζονται με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις. Θα βρίσκονται σε συνεχή εργασιακή ομηρία.
Με αυτά τα προγράμματα, οι κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες σταματούν να παρέχονται από το κράτος. Οι μόνιμοι εργαζόμενοι απολύονται και θα επαναπροσληφθούν σε νεοπαγείς επιχειρήσεις κοινωνικής επιχειρηματικότητας, όπως για παράδειγμα η «Βοήθεια στο Σπίτι». Στόχος η ελάφρυνση του κράτους από περιττά έξοδα, για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν οι ΜΚΟ. Σε αυτό το Πρόγραμμα των 280 εκατομμυρίων ευρώ πήραν μέρος εκατόν εβδομήντα τέσσερις. Σε μία σειρά από περιοχές το συγκεκριμένο Πρόγραμμα ανατέθηκε απευθείας σε ΜΚΟ, οι οποίες «ενοικίασαν» τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στους ΟΤΑ, φυσικά «με το αζημίωτο», 5% στο Πρόγραμμα.
Ο ρόλος του κράτους θα είναι η χρηματοδότηση προς τις εταιρείες που θα αναλάβουν αυτές τις κοινωνικές παροχές, με στόχο την υποτυπώδη κάλυψη των αναγκών των φτωχότερων εξαθλιωμένων ομάδων του πληθυσμού, που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν αυτές τις υπηρεσίες.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η νέα σειρά από δραστηριότητες που ξεπηδούν σαν μανιτάρια σε ολόκληρη την Ελλάδα και περιλαμβάνουν κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία, παντοπωλεία, ξενώνες αστέγων και κακοποιημένων παιδιών και μία σειρά από άλλες μορφές. Οργανώνονται από διάφορους φορείς, κυρίως όμως από δήμους και ΜΚΟ και εδώ η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα αυτά είναι εμφανής.
Η προώθηση της εμπορευματοποίησης αυτών των υπηρεσιών θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση του κόστους τους για τα λαϊκά εισοδήματα, αφού, παρά τις -ας πούμε- αγαθές προθέσεις και την όποια εθελοντική εργασία, ένα σημαντικότατο τμήμα του κόστους αυτών των υπηρεσιών που μέχρι τώρα καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό θα επιβαρύνει πλέον τους εργαζόμενους. Από την άλλη, η ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού δεν θα μεταφραστεί σε οτιδήποτε θετικό για τους εργαζόμενους, αλλά θα αξιοποιηθεί για νέες φοροελαφρύνσεις και επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. Η πολιτική αυτή στοχεύει στη διαχείριση του εκρηκτικού προβλήματος της ανεργίας, επιδιώκοντας να υποκρύψει το πρόβλημα μέσα από τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης κατηγορίας απασχολουμένων σε επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, που θα αμείβονται με μισθούς πείνας, θα εργάζονται περιστασιακά, αλλά δεν θα καταγράφονται στους ανέργους.
Τι λέει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ που φέρνει σήμερα για συζήτηση τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας; Ποια είναι η κριτική που κάνει στην αντεργατική Κυβέρνηση; Λέει ότι την ιδέα αυτή της κοινωφελούς εργασίας τη συνέλαβαν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Αποκρύβει ότι είναι πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποκρύβει ότι ο ίδιος συμφωνεί με την κοινωνική οικονομία, αλλά απλά ασκεί κριτική στο προωθούμενο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κοινωνική οικονομία, γιατί αποκλίνει από την καθαρή κοινωνική οικονομία και εισάγει το κέρδος «από την πίσω πόρτα». Μήπως όμως η καθαρή κοινωνική οικονομία στη βάση της δεν αποτελεί μια διαχειριστική επιλογή που κινείται στη γραμμή της διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων; Για παράδειγμα, τα αλληλέγγυα ιατρεία προσφέρουν με εξαιρετικά χαμηλό κόστος για το κεφάλαιο -αφού αξιοποιούν την εθελοντική εργασία και ελαφρύνουν τον προϋπολογισμό του κράτους από δαπάνες- μια σειρά από υπηρεσίες, που χωρίς αυτές η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου είναι αδύνατη.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν πληρώνονται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΩΤΗΣ: Ακούστε τις ευθύνες σας. Παρουσιάζεστε ότι είστε με την απολύτως μη κερδοσκοπική δραστηριότητα στην κοινωνική οικονομία. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικός σκοπός μέσα στον καπιταλισμό, που να μην υπηρετεί την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Η οικονομική δραστηριότητα στο σύνολό της έχει σαν στόχο τη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η δωρεάν εργασία των εθελοντών σε επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας ισοδυναμεί με δωρεάν εργασία για το κεφάλαιο. Ισχυρίζεστε ότι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποτελούν σημείο σύγκλισης τριών κεντρικών μνημονιακών πολιτικών, της εκτόξευσης της ανεργίας, της συχνής εναλλαγής του νομικού πλαισίου λειτουργίας των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, οι οποίες αυξήθηκαν υπερβολικά στα δύο χρόνια και ότι ο νόμος για την κοινωνική οικονομία και κοινωνική επιχειρηματικότητα θεωρεί το 90% των ανέργων ως ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες.
Μα, η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Αυτό, γιατί το αποκρύβετε; Η ανεργία και χωρίς τα μνημόνια ήταν στα ύψη. Η βαθιά καπιταλιστική κρίση την αύξησε με εφιαλτικούς ρυθμούς. Η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων είναι μεγάλη: οι εργαζόμενοι κατ’ αρχήν που βαδίζουν στην απόλυτη εξαθλίωση και μέρος του κεφαλαίου που καταστρέφεται. Φαίνεται ότι δεν διαφωνείτε με το θεσμό των εταιρειών προσωπικής απασχόλησης που είναι εργαλείο του κεφαλαίου για την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, αλλά και για την αλλαγή του νομικού πλαισίου για τον αριθμό τους. Δεν διαφωνείτε, όπως φαίνεται, με το νόμο για την κοινωνική οικονομία και την κοινωνική επιχειρηματικότητα που έρχεται να διαλύσει κάθε κοινωνική υπηρεσία προς την εργατική τάξη, αλλά με το αν θεωρούνται ευάλωτοι το 90% των ανέργων ή όχι.
Η προώθηση της κοινωνικής οικονομίας, της κοινωφελούς εργασίας είναι ένα ακόμα εργαλείο προώθησης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα του κεφαλαίου και ολόκληρη η παραγωγή υποτάσσεται σε αυτό. Μοναδική διέξοδος για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι η κατάργηση του κεφαλαίου ως σχέση παραγωγής και του κέρδους ως έννοιας και ως ιστορικής κοινωνικής κατηγορίας, που δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την κοινωνικοποίηση του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την ανάπτυξή τους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτό προϋποθέτει ανατροπή της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, προϋποθέτει τη λαϊκή εξουσία, που είναι η μόνη που θα οδηγήσει την κοινωνία στην πραγματική ευημερία.
