Εάν αποφασίσετε την δημιουργία της δικής σας ΚοινΣΕπ και έχετε μια καλή ιδέα που πληροί τα κριτήρια του νόμου 4430/2016 ελάτε σε επαφή μαζί μας από εδώ για να σας βοηθήσουμε με την 10χρονη εμπειρία μας στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας και στην Δημιουργία άνω των 620 Επιτυχημένων ΚοινΣΕπ
Σε αχαρτογράφητα νερά και µε την άγνοια να είναι εµφανής στην πλειονότητα όσων έχουν επιχειρήσει να τον ακολουθήσουν, αναζητώντας µια εναλλακτική λύση στο πρόβληµα της απασχόλησης, συνεχίζει να κινείται ο τοµέας των ΚοινΣΕπ, στην Ελλάδα, µε αποτέλεσµα πολλές πρωτοβουλίες που αναλαµβάνονται να έχουν άδοξο τέλος πριν καλά – καλά ξεκινήσουν.
Σε εισήγησή του ο κ. Γεώρµας τόνισε πως ο θεσµός µπορεί να παίξει ρόλο και σηµείωσε ότι ειδικά ο αγροτικός τοµέας αποτελεί εύφορο έδαφος, πάνω στο οποίο οι ΚοινΣΕπ µπορούν να «καλλιεργήσουν» επιχειρηµατικές ιδέες και να προσβλέπουν ότι θα δρέψουν καρπούς.
«Υπάρχει µεγάλος πλούτος στον στον αγροδιατροφικό κλάδο ο οποίος, όµως, παραµένει ανεκµετάλλευτος. Στο νησί της Σκύρου, για παράδειγµα, µολονότι εκτρέφονται γύρω στα 40.000 αιγοπρόβατα δεν υπάρχει ούτε ένα πιστοποιηµένο τυρί ή γιαούρτι». Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται δειλά – δειλά στο χώρο της φυτικής και της ζωικής παραγωγής, και δείχνουν το δρόµο που θα πρέπει να ακολουθηθεί.
Και επιτυχηµένα παραδείγµατα
Ο κ. Γεώρµας επικαλέστηκε ως παράδειγµα την ΚοινΣΕπ που έχει στήσει µια οµάδα αγροτών από την Καβάλα, οι οποίοι καλλιεργούν Γκότζι Μπέρι και εσχάτως έκλεισαν συµφωνία µε µια αλυσίδα σούπερ µάρκετ, στην οποία πλέον πωλούν τα προϊόντα τους. Αντίστοιχη πρωτοβουλία και στη Λέσβο, όπου οκτώ παραγωγοί καλλιεργούν ελιές και φέτος προσδοκούν σε µια παραγωγή 30 τόνων ελαιολάδου.
Ευκαιρία για την ανάπτυξη ΚοινΣΕπ κατά τον κ. Γεώρµα συνιστά κι ο µεταποιητικός τοµέας, ιδίως σε σύµπραξη µε τον τουρισµό. «Στην Κέρκυρα, η οποία κάθε χρόνο υποδέχεται εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες στο πρωινό χρησιµοποιούν βούτυρο εισαγωγής. Θα µπορούσαν να ιδρυθούν 4-5 ΚοινΣΕΠ και σε συνεννόηση µε την Ένωση Ξενοδόχων του νησιού, να το αγοράζουν από εκείνες, έστω και αν χρειάζεται να πληρώνουν παραπάνω.», ανέφερε. Κάτι αντίστοιχο µπορεί να γίνει και µε την παραγωγή σαµπουάν ή κλινοσκεπασµάτων για τοπικά ξενοδοχεία κ.λπ.
Οδηγός η Ευρώπη
Στην Ευρώπη στο χώρο της κοινωνικής οικονοµίας υπάρχουν 2 εκατ. επιχειρήσεις ή το 10% του συνόλου και απασχολούν το 6% των εργαζοµένων –όταν στην Ελλάδα το ποσοστό είναι κάτω από 1%- εκ των οποίων το 70% απασχολείται σε µη κερδοσκοπικούς οργανισµούς, το 26% σε µορφές συνεταιρισµών και το 3% σε «αµοιβαίες» επιχειρήσεις.
Ποια εμπόδια φρενάρουν τη συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση
Στοίχηµα για το µέλλον που δεν έχουµε δικαίωµα να το χάσουµε, είναι σύµφωνα µε τον κ. Γεώρµα η εταιρική σύµπραξη των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚοινΣΕπ) µε την τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί οι δύο θεσµοί µπορούν να λειτουργήσουν συµπληρωµατικά και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Για να γίνει αυτό ωστόσο πρέπει προηγουµένως να επιλυθούν ορισµένα σηµαντικά προβλήµατα που βάζουν φραγµό στη συνεργασία των δύο πλευρών.
Πιο συγκεκριµένα, είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί ο σχετικός νόµος 4019 για τις ΚοινΣΕπ, γιατί, µε το σκεπτικό να αποτραπεί η αναπαραγωγή αρνητικών φαινοµένων µε νέους συµβασιούχους υπαλλήλους, αποκλείει τη συµµετοχή των ΟΤΕ στις ΚοινΣΕπ.
Στην ίδια λογική, πρέπει να βρεθεί λύση και στο θέµα των δηµόσιων συµβάσεων µεταξύ ∆ήµων και ΚοινΣΕπ, οι οποίες έχουν παγώσει, εξαιτίας δύο τέτοιων, κραυγαλέων, όπως ειπώθηκε, υποθέσεων που διαβιβάστηκαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά µπλοκαρίστηκαν διότι καταστρατηγούν την κοινοτική νοµοθεσία περί ανταγωνισµού.
«Είναι προς επίλυση το θέµα. Θα δούµε πώς θα ενσωµατώσουµε γρηγορότερα την ευρωπαϊκή οδηγία που έχει εκδοθεί από το Μάρτιο και καθορίζει τον τρόπο που θα γίνονται οι δηµόσιες συµβάσεις, ώστε να είναι ευνοϊκότερος για τις ΚοινΣΕπ», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γεώρµας. Ζήτησε, παράλληλα, επίλυση και του θέµατος των παραχωρήσεων διότι από τον Καλλικράτη ορίζεται ρητά ότι απαγορεύεται να γίνονται από το δηµόσιο, ακόµη και αν πρόκειται για σχολάζουσα γη ή κτήριαπου έχουν εγκατελειφθεί µε συνέπεια ένας δηµόσιος πόρος να σπαταλάται ανεκµετάλλευτος.
