Μια Μέρα στην ζωή της ΚοινΣΕπ “Ρίζα του Τόπου” Εκεί που η Κοινότητα Επανεφευρίσκει τη Ζωή της. Η ιστορία μιας ομάδας Ανθρώπων που αποφάσισαν να μείνουν στον τόπο τους και να προσφέρουν το καλύτερο για αυτό!


Η ιστοσελίδα koinsep.org αποτελεί μια πλατφόρμα ενημέρωσης και υποστήριξης για Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚοινΣΕπ) και φορείς της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στην Ελλάδα. Παρέχει πληροφορίες για την ίδρυση και διαχείριση ΚοινΣΕπ, όπως οδηγούς, νέα για επιδοτήσεις, νομικές και φορολογικές συμβουλές, καθώς και επικαιροποιημένα θέματα για τη λειτουργία τους. Απευθύνεται σε επαγγελματίες και πολίτες που επιθυμούν να συμβάλλουν στην κοινωνική οικονομία, ενισχύοντας την τοπική ανάπτυξη και τις κοινωνικές δράσεις και λειτουργει μέχρι σήμερα ανελλιπώς από το 2012


Εάν αποφασίσετε την δημιουργία της δικής σας ΚοινΣΕπ και έχετε μια καλή ιδέα που πληροί τα κριτήρια του νόμου 4430/2016 ελάτε σε επαφή μαζί μας από εδώ για να σας βοηθήσουμε με την 12χρονη εμπειρία μας στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας και στην Δημιουργία άνω των 700 Επιτυχημένων ΚοινΣΕπ


Στη σκιά των γυμνών πλαγιών ενός μικρού χωριού στην ενδοχώρα, μια ομάδα ανθρώπων παλεύει κάθε μέρα όχι μόνο για το μεροκάματο, αλλά για την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και τη διατήρηση της τοπικής ταυτότητας.

Η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση “Ρίζα του Τόπου”, γεννήθηκε από την ανάγκη να σωθεί ο παραδοσιακός σπόρος, να ξανακερδηθεί η αυτάρκεια, να στηριχθούν οι πιο ευάλωτοι. Το σημερινό σενάριο μάς οδηγεί σε μια μόνο μέρα από τη ζωή της επιχείρησης, μα αυτή η μέρα είναι όλη η ψυχή της.

Στο χωριό Κεφαλόβρυσο, χαμένο ανάμεσα σε πλαγιές και ρυάκια της ορεινής Ροδόπης, μια ομάδα δέκα ανθρώπων αποφάσισε να μη φύγει. Αντί να γυρέψει αλλού τη ζωή, την έπλασε εδώ, μέσα απ’ την “Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Ρίζα του Τόπου”. Μια ΚοινΣΕπ που ενώνει ανθρώπους από διαφορετικές διαδρομές: έναν πρώην εργάτη λατομείου, μια κοινωνιολόγο από την Αθήνα, έναν πρόσφυγα από τη Συρία, δύο νέους που γύρισαν απ’ το εξωτερικό, και πέντε ντόπιους που αποφάσισαν να μην αφήσουν τον τόπο να σβήσει.

Η “Ρίζα του Τόπου” καλλιεργεί, επεξεργάζεται και διανέμει τοπικά αρωματικά φυτά, φτιάχνει προϊόντα όπως βάλσαμο, έλαια, σαπούνια, τσάγια, ενώ λειτουργεί εργαστήριο ξήρανσης και βοτανικής εκπαίδευσης. Παράλληλα, εκπαιδεύει ανέργους και συνεργάζεται με κοινωνικές δομές.

Η κάμερα ανοίγει σε μια ημέρα φαινομενικά απλή. Όμως, τίποτα δεν είναι απλό εκεί όπου οι άνθρωποι δεν δουλεύουν για το “εγώ”, αλλά για το “εμείς”.

07:00 π.μ. – “Σήμερα είναι μέρα ζωντανή”

Ο ήλιος ακόμα ψάχνει τη χαράδρα να τη φωτίσει. Η Αλίκη, υπεύθυνη μεταποίησης και μέλος του συνεταιρισμού, ανάβει τον ξυλόφουρνο στον χώρο αποξήρανσης. Φοράει χοντρή ζακέτα πάνω από την ποδιά της. Η υγρασία της νύχτας τρυπάει τα χέρια.

Ο Μιχάλης, με δυσκολία στην κίνηση λόγω παλιού ατυχήματος, φτάνει πρώτος.

Αλίκη (τον υποδέχεται):
– Ξύπνησες πριν τον ήλιο πάλι;
Μιχάλης (χαμογελά):
– Αν δεν με προλάβει η ζωή, θα τη χάσω. Πάμε να προλάβουμε και τα λεμονόχορτα!

08:00 π.μ. – Πρωινός Κύκλος – “Όλοι μιλούν, κανείς δεν διατάζει”

Στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι, σε έναν παλιό στάβλο που μετατράπηκε σε αίθουσα συνεδριάσεων, συγκεντρώνονται όλα τα μέλη. Η συνάντηση ξεκινά με τσάι βουνού και καταγραφή στόχων της ημέρας στον πίνακα.

Στέφανος (συντονιστής):
– Σήμερα έχουμε τη διανομή σε τρία σπίτια ηλικιωμένων, τη δράση με το σχολείο, την παραλαβή νέου αποξηραντή και την παράδοση στην κοινότητα ΑΜΕΑ.
Ρίμα (πρόσφυγας από Χαλέπι, υπεύθυνη αποθηκών):
– Ο αποξηραντής άργησε. Πρέπει να δούμε αν μπορούμε να δουλέψουμε σήμερα χωρίς αυτόν.

Μικρή παύση. Ανησυχία. Η Αλίκη προτείνει να αξιοποιήσουν την παλιά μέθοδο με ριζόχαρτο και ξύλινες σχάρες. Γίνεται δεκτό.

10:00 π.μ. – Η Δράση με το Σχολείο – “Η νέα γενιά μαθαίνει τις ρίζες της”

Έρχονται 15 παιδιά από το γειτονικό χωριό, με δύο δασκάλες. Ο Θωμάς, ο νεότερος του συνεταιρισμού, εξηγεί πώς φυτεύονται τα φυτά. Δείχνει στα παιδιά τον λυγαριά, τη μελισσόχορτο, τη δάφνη. Τα παιδιά μαγεύονται. Ζητούν να πάρουν φακελάκια με σπόρους. Ένα αγοράκι λέει:

– Θα το φυτέψω δίπλα στη γιαγιά μου να μυρίζει το χώμα!

Συγκίνηση. Κάποια μέλη της ΚοινΣΕπ σκουπίζουν διακριτικά τα μάτια.

12:30 μ.μ. – Προβλήματα στη Μεταποίηση – “Όταν το προϊόν σε προδίδει”

Κατά τη συσκευασία, παρατηρούν ότι δύο σακουλάκια λεμονόχορτου έχουν αρχίσει να μυρίζουν μούχλα. Ο πανικός είναι έτοιμος να ξεσπάσει.

Αλίκη (με σταθερότητα):

– Δεν πετάμε τίποτα. Θα τα ανοίξουμε, θα ελέγξουμε παρτίδες και θα τα δουλέψουμε εκ νέου. Δεν μας λείπει η γνώση. Μόνο ψυχραιμία.

Με σχέδιο, χιούμορ και συνεργασία, διορθώνουν την παρτίδα.

14:00 μ.μ. – Παράδοση σε Ωφελούμενους – “Με μια σακούλα, αλλάζει μια μέρα”

Ο Μιχάλης και η Ρίμα πηγαίνουν στην κοινότητα υποστήριξης ψυχικής υγείας και σε τρεις ηλικιωμένους που δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι. Στις σακούλες: τσάι, σαπούνι, χειρόγραφες οδηγίες χρήσης, σημείωμα με την ευχή:
“Για να νιώσετε ότι κάποιος σας σκέφτεται”.
Οι αποδέκτες δακρύζουν.
Ο Μιχάλης γυρίζει και λέει στη Ρίμα:
– Δε θυμάμαι πότε ένιωσα τελευταία φορά τόσο απαραίτητος.

16:00 μ.μ. – Κόπωση και Διάλογος – “Εδώ είμαστε όλοι, και όλοι λυγίζουμε”

Στην αποθήκη, η Ρίμα κάθεται για λίγο.
– Κάποιες μέρες μοιάζει σαν να μην φτάνουμε πουθενά…
Η Αλίκη κάθεται δίπλα της.
– Δεν χτίζουμε ουρανοξύστες. Χτίζουμε καθημερινότητα. Μέρα με τη μέρα. Κι αυτό, Ρίμα, είναι επανάσταση.

18:00 μ.μ. – Ο Απολογισμός – “Και πάλι αύριο”

Τελευταία συνάντηση της ημέρας. Ο Στέφανος καταγράφει όσα πήγαν καλά και όσα όχι.
Ο Θωμάς προτείνει νέα δράση σε συνεργασία με το τοπικό Λύκειο.
Ο Μιχάλης λέει:
– Να φτιάξουμε και πακέτο με ονομασία “Ανθρώπινη Στήριξη”. Που να περιέχει προϊόν, ευχή και ένα τηλέφωνο υποστήριξης.
Όλοι συμφωνούν.
Χειροκροτούν. Είναι κουρασμένοι, αλλά ευγνώμονες. Η κοινότητα δεν είναι λέξη, είναι ζωή.

Επίλογος – Όχι απλώς μια ΚοινΣΕπ. Μια Κοινότητα σε Κίνηση.

Η “Ρίζα του Τόπου” δεν είναι μοντέλο μόνο για επιχειρηματικότητα. Είναι σχολείο δημοκρατίας, προπόνηση στην ευαισθησία, άσκηση στην επιμονή. Δείχνει ότι η κοινωνική οικονομία μπορεί να λειτουργήσει όταν έχει ανθρώπους που δεν κυνηγούν τον πλούτο, αλλά το κοινό καλό. Όχι ως ιδέα, αλλά ως καθημερινή πράξη.

Η αλληλεγγύη δεν είναι θεωρία. Είναι το άγγιγμα στο πακέτο, η ιδέα που γίνεται πράξη, το βλέμμα που λέει “σε νοιάζομαι”. Μπορεί να είναι μια μέρα. Αλλά είναι μία μέρα που αλλάζει ζωές.


Discover more from ΔΙΚΤΥΟ ΚοινΣΕπ

Subscribe to get the latest posts sent to your email.