Εάν αποφασίσετε την δημιουργία της δικής σας ΚοινΣΕπ και έχετε μια καλή ιδέα που πληροί τα κριτήρια του νόμου 4430/2016 ελάτε σε επαφή μαζί μας από εδώ για να σας βοηθήσουμε με την 10χρονη εμπειρία μας στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας και στην Δημιουργία άνω των 630 Επιτυχημένων ΚοινΣΕπ
Στο δαιδαλώδες τοπίο της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας της Ελλάδας, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις στέκονται ως φάροι κοινοτικών πρωτοβουλιών, με στόχο την αντιμετώπιση των κοινωνικοοικονομικών προκλήσεων μέσω συλλογικής δράσης. Ωστόσο, πίσω από τις ευγενείς τους φιλοδοξίες κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα της παραμέλησης και της αδιαφορίας από τις ίδιες τις Τοπικές Ενώσεις Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας που είναι επιφορτισμένες με την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.
Οι Τοπικές Ενώσεις Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, μαζί με την Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, δυστυχώς απέτυχαν στο καθήκον τους να ακούσουν, να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τις πιεστικές ανησυχίες που αντιμετωπίζουν οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Αντί να λειτουργούν ως προπύργια υπεράσπισης ενάντια στις αντιξοότητες, αυτές οι ενώσεις έχουν κλείσει τα αυτιά τους στις εκκλήσεις και τα παράπονα των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, αφήνοντάς τις εγκλωβισμένες σε μια θάλασσα γραφειοκρατικού τέλματος και ρυθμιστικών εμποδίων.
Μία από τις πιο κατάφωρες εκδηλώσεις αυτής της αποτυχίας είναι η απόλυτη έλλειψη ανταπόκρισης στα γεγονότα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτές οι επιχειρήσεις, που συχνά λειτουργούν σε επίπεδο βάσης, αντιμετωπίζουν μια σειρά από εμπόδια που κυμαίνονται από περιορισμούς χρηματοδότησης έως ρυθμιστικές πολυπλοκότητες. Ωστόσο, οι φωνές τους πνίγονται από την κακοφωνία της αδιαφορίας που πηγάζει από τις Τοπικές Ενώσεις Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας που υποτίθεται ότι ιδρύθηκαν για να υπερασπιστούν τον σκοπό τους.
Επιπλέον, η αδράνεια αυτών των ενώσεων επιδεινώνει τα συστημικά ζητήματα που μαστίζουν τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, εμποδίζοντας την ικανότητά τους να ευδοκιμήσουν και να εκπληρώσουν το κοινωνικοοικονομικό δυναμικό έργο τους. Χωρίς να γνωρίζουν προσεκτικά τις ανάγκες τους, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις αφήνονται να περιηγηθούν μόνοι τους στα ταραγμένα νερά του νομοθετικού πλαισίου της Ελλάδας, αντιμετωπίζοντας συνεχείς οπισθοδρομήσεις και εμπόδια στην ανάπτυξη και τη βιωσιμότητά τους.
Ωστόσο, μέσα στη διάχυτη παραμέληση και απάθεια, αναδύεται μια αχτίδα ελπίδας με τη μορφή της Πανελλήνιας Ένωσης Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας. Σε αντίθεση με τους εφησυχασμένους ομολόγους της, η Πανελλήνια Ένωση έχει αναλάβει τον ρόλο της υπεράσπισης με ζέση και αποφασιστικότητα, συμμετέχοντας ενεργά στον αγώνα για τη διόρθωση των συστημικών ελλείψεων που πολιορκούν τΙς Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις.
Μέσω της προορατικής της στάσης, η Πανελλήνια Ένωση έχει επιδείξει μια γνήσια δέσμευση για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Προτείνοντας συγκεκριμένες τροποποιήσεις στο νομοθετικό πλαίσιο και άλλες σχετικές μεταρρυθμίσεις προς τους Αρμόδιους Φορείς και με προσωπική επαφή με την Αρμόδια Υπουργό Σοφία Ζαχαράκη Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας όπου υποβλήθηκε πλήρης Φάκελος με όλα τα θέματα που απασχολούν τους Φορείς και πλήρεις τεκμηριωμένες προτάσεις προς Διευθέτηση των χρονίων Προβλημάτων που ταλανίζουν τους Φορείς αυτούς η Πανελλήνια Ένωση έχει αποκαλύψει έναν οδικό χάρτη για απτή πρόοδο, προσφέροντας συγκεκριμένες λύσεις εκεί όπου άλλοι έχουν αδρανήσει.
Σε αντίθεση με τη στασιμότητα των ανωτέρω αναφερομένων Συλλογικών Φορεών οι προσπάθειες της Πανελλήνιας Ένωσης δίνουν νέα πνοή στον αγώνα για ένα πιο δίκαιο και υποστηρικτικό περιβάλλον για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Η συνηγορία της χρησιμεύει ως φάρος ελπίδας για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, προσφέροντας μια αναλαμπή δυνατοτήτων μέσα στην επικρατούσα απόγνωση.
Συμπερασματικά, η αποτυχία των Τοπικών Ενώσεων Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, καθώς και της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενωσεων Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, να δώσουν προσοχή στα δεινά των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων αποτελεί σοβαρή παράλειψη καθήκοντος. Ωστόσο, μπροστά στις αντιξοότητες, η δράση της Πανελλήνιας Ένωσης Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας σηματοδοτεί ένα φάρο ελπίδας – μια απόδειξη της δύναμης της προληπτικής υπεράσπισης και της συλλογικής δράσης στην επιδίωξη μιας πιο δίκαιης κοινωνίας για όλους.
